3#

Rozdział 2: Dorastanie

***

Mijały tygodnie, miesiące...nasz mały książe rósł i stał się młodym, 3-miesięcznym lewkiem. Był wczesny ranek, Kopa zbudził się pierwszy i od razu zaczął biec w kierunku łąki.

- Timon! Tiumon! - krzyczał. - Och, gdzie ty jesteś?!

Po chwili zauważył go. Surykatka siedziała na małej skałce i zajadała się owadami.

- O, tu jesteś!

Kopa wziął rozbieg i po chwili był już na skałce, przytulił swojego opiekuna.

- Witaj Kopa..- powiedział. - Ech...

- Co się stało Timon?

- Nic, nic Kopa. Po prostu zaskoczyłeś mnie.

- Pobawisz się ze mną? - zapytał młody lewek.

- Nie mam teraz czasu. A tak w ogóle, to twój tata miał ci pokazać chyba królestwo, prawda?

- O jejku! Faktycznie! Zapomniałem... - wykrzyczał spanikowany książe i odbiegł szybko w stronę lwiej skały.

- Taki sam jak jego ojciec. - powiedziała surykatka i zajęła się swoimi sprawami.

Kopa wbiegł po skałkach na górę gdzie czekał już na niego Simba.

- Spóźniłeś się - powiedział król

- Wiem tato, przepraszam. To się już więcej nie powtórzy.

Simba skinął głową i zaczął opowiadać synowi o królestwie.

- Spójrz Kopa...cała ta ziemia opromieniona słońcem to nasze królestwo.

- Łał...

- Czas panowania każdego króla jest jak słońce - wschodzi i zachodzi. Kiedyś Kopa, słońce mojego panowania zajdzie, a wzejdzie dla ciebie - jako nowego króla.

- I to wszystko będzie moje?

- Wszyściutko

- Wszystko co opromienia słońce...a to takie ciemne miejsce? 

- To już nie należy do nas, i nie wolno ci tam chodzić.

- Myślałem, że król może robić co chce.

Simba zaśmiał się

- Być królem to więcej niż robienie tego co się chce.

- Na prawdę?

- Haha, Kopa...

Król i jego syn zeszli razem na polanę, Simba opowiadał dalej.

- Wszystko co widzisz, żyje ze sobą w doskonałej harmonii. Jako król,  musisz pojąć istotę tej harmonii i szanować każde stworzenie. Od mrówki po antylopę.

- Ale antylopy się zjada.

- Tak Kopa, wszystko ci wyjaśnię. Widzisz, kiedyś po śmierci wyrośnie na nas trawa, którą jedzą antylopy. Wszyscy..jesteśmy złączeni...w wielkim kręgu życia. - skończył i przytulił młodego lewka, który się zaśmiał.

Po chwili Kopa odbiegł do Timona, który spał.

- TIMON! - wrzasnął lewek

- Co, gdzie, jak!? - krzyknęła surykatka. - Co za brutalna pobudka...Kopa?

- Tak, ja. Przepraszam. Słuchaj, tata opowiadał mi dzisiaj o naszym królestwie. Będę nim rządził i będę najlepszym królem, którego miała Lwia Ziemia! - powiedział i wypiął dumnie pierś.

Timon uśmiechnął się.

- No pewnie, że będziesz. Na pewno.

Kopa i Timon wrócili do domu. Książe położył się obok matki i zasnął szczęśliwy. Tak skończył się kolejny, piękny dzień na Lwiej Ziemi.